Het zoeken en blijven scannen naar mooie items gaat altijd door. Onder het reizen naar het werk, op vakanties, tijdens het shoppen, thuis voor de buis. Het kan niet gekker. Zo ook in onze laatste vakantie. Ik lag zoals elke dag weer heerlijk geinstalleerd op een zonnebedje te knetteren in de zon met uiteraard het nieuwe leesvoer in mijn hand, mijn mobiel. Ik zag bij een van mijn favoriete winkeltjes een mooi wandkleedje van geknoopt zeegras voorbij komen met de uitspraak dat deze weg MOET en de helft van de prijs was. Goh, dat ziet er wel tof uit en zoals jullie vast wel weten, ben ik natuurlijk de rotste niet. Dus stuur ik ze een berichtje of ze dit voor mij kunnen reserveren. Zij blij. Ik blij. Ja toch. Het kleedje ligt voor me klaar als we weer terug zijn. Mooi! Een plekje al gereserveerd in mijn hoofd waar ik deze ga hangen voordat manlief zich weer eens afvraagt waar dit nu weer moet hangen. Boven de bank is de happy spot. Heb ik mij toch maar mooi op tijd ingedekt.
Na nog een week afwisselend op mijn rechter en linker zij te hebben gelegen in de bloedhete zon komen we tevreden weer thuis van een mooie vakantie. Na een paar dagen schiet mij het kleedje weer te binnen, oja das waar die ligt nog op mij te wachten. Ik besluit dit met de trein te gaan halen gezien de makkelijke aansluiting vanuit huis. Waarop mijn lieve vriend zegt, zullen we met de auto gaan dan ga ik mee? Dit kwam er zo spontaan uit dat ik dit natuurlijk niet kon weigeren. “Leuk schat, doen we gelijk een dagje Delft “(Iets met geef ze een vinger…ik weet t) We besluiten eerst het kleedje op te gaan halen om daarna de stad door te struinen naar alle bijzonder leuke winkeltjes wat de stad Delft rijk is. Hoe gezellig!
“ik heb via facebook een wandkleedje gereserveerd” hoor ik mij nog zeggen tegen de winkelmedewerkster, met de nadruk op kleedje. Spontaan vliegt de medewerkster naar achter om het voor mij te halen, waarbij ik nog dacht dat ze lekker gedreven is en er die dag enorm veel zin in had. Totdat ze terug kwam met een enorm opgerold gevaarte, leunend op haar schouder een weg banend in de winkel naar de toonbank. Met een ferme zwaai gooit ze het wandkleed op de tafel en zegt opgelucht, zo die is voor u! Wat wit wegtrekkend en totaal overrompeld door de grootte, zeg ik met een stoere stem: Yep, ben er zo blij mee. Met een schuin oog kijk ik naar mijn vriend die achter mij staat en mij volledig voor gek verklaard. Se-ri-eus? Hoor ik hem zeggen. Ja joh, leuk voor boven de bank…dat past niet antwoord hij. Awh jawel! zeg ik vol overtuiging. Een subtiele discussie in de winkel volgt. De medewerkster houd zich angstvallig stil en is zichtbaar blij dat dit 'sta in de weg' verkocht is. Met de woorden van de opgeluchte medewerkster heel veel plezier ermee he?! Loopt mijn vriend mokkend met de enorme gevaarte op zijn schouders de deur uit. Niks niet rondje Delft. Niks niet lekker struinen. Gewoon linea recta richting de auto en naar huis. Dit grote wandkleed, wat overigens wel een stoer ding is past bij nader inzien idd niet boven de bank. Had hij helemaal gelijk in, zo ben ik dan ook wel weer.
Tot volgende week!