Wonderbaarlijke wezentjes om van heel dichtbij eens te bekijken. Die “sprieten” die ze in- en uitschuiven, het mondje dat je niet ziet maar waarin je wel vanalles kunt zien verdwijnen... vooral verse bladeren uit mijn tuin!!!
Ik ben er nú alweer klaar mee. Elk jaar wordt de ‘plaag’ groter en de uitdrukking “met een slakkengang” slaat werkelijk nergens op als je het mij vraagt. Met een rotgang verslinden ze het ene blad na het andere, net zo lang totdat er alleen nog een geraamte van nerven hangt.... en dus geen blad meer. Een nieuw lupineplantje legt bijkans het lootje omdat ze systematisch elke nieuwe scheut aan de grond afknagen! Ik sta serieus elke dag slakken te zoeken en in het plantsoen te mikken. Na een verfrissende regenbui kun je bij mij dus gerust met een emmer de tuin in, ze kruipen langs de muren omhoog! Not amused!
Ik wil geen verpulverde eierschalen in mijn tuin, geen lelijke plastic flessen ondersteboven in de grond en geen bakjes met bier tussen m’n struiken. Al dat geknoei of spuuglelijke oplossingen... nee dank je! Maar wat dan? Korrels? Da’s niet diervriendelijk en ik weet niet of onze huiskaters daar vanaf zullen blijven. Bestaat er überhaupt een diervriendelijke knappe manier van slakkenbestrijding?
Uit frustratie zullen er dit jaar geen dahlia’s in mijn tuin groeien en bloeien. Vorig jaar kon je ze werkelijk waar hóren knabbelen als je in die hoek rustig op een stoel zat, ik overdrijf niet!
Koper is het antwoord blijkbaar. Het koper waar wij tegenwoordig zo dol op zijn. Dus, een stylish verantwoorde manier om slakken vriendelijk te verzoeken te verkassen. Koperdraad voldoet maar er zijn ook speciale ringen voor te koop. Dat je het weet.
Ik noteer een rol koperdraad op mijn boodschappenlijst en wacht vol jachtinstinct de regenbuien van aankomend weekend af *gruwelt*
Fijn Pinksterweekend!