Zoals Youp van ’t Hek het al een keer zo mooi beschreef: IKEA = HELL. Niet alleen loop je het risico om gebombardeerd te worden door vuurwerk als je net de restanten van je Zweedse balletjes in de afvalbak wilt deponeren, het is ook elke keer weer een uitputtende expeditie waarbij je letterlijk van het kastje naar de muur wordt gestuurd.
Op dat laatste ga ik graag wat dieper in. Want, interieurontwerp... wat een moeilijk woord waar de gemiddeld IKEA interieurshopper op zondagmiddag zich niet door laat leiden. Wat gaat er door hun hoofd in plaats van interieurontwerp? Nou, zij denken gewoon: ‘vind ik dit een mooie stoel?’. Zodra de stoel door de hele familie, in sommige families alleen door de partner, is goedgekeurd komt hij op de bestellijst en draagt hij bij aan een fraai interieurontwerp.
Wij gingen een aantal jaar geleden ook met de hele familie naar de IKEA. We zouden gaan verhuizen en wilden een compleet nieuwe inboedel aanschaffen en voor de kinderkamer was er natuurlijk geen praktischere plek met het meest laagdrempelige interieurontwerp, dan de bovengenoemde plek. De IKEA op zich was minder spannend dan hij klonk en voor kinderen die nog op de basisschool zitten was het al helemaal geen pretje als ze een kamer moesten uitzoeken in plaats van in de ballenbak te spelen. Maar “at the end of the day “ was het interieurontwerp wel prachtig en hadden mijn zusjes en ik een “stylish” verantwoorde kinderkamer.
Wat ik, als “naar-de-ikea-gaan-als-5-jarige” ervaringsdeskundige aan ouders kan meegeven is het volgende: Je houdt de dag in een meubelzaak 1000 maal beter vol als je de kids soms even flink volstopt met concentratie pillen EN als je vakjargon als interieurontwerp achterwege laat. Vraag gewoon: ‘Paultje, vind je dit een mooi stapelbed?’. En dat interessante woord, interieurontwerp, gebruik je maar tegen je partner (die uiteindelijk moet betalen). Sterkte en leg je kogelvrij vest maar vast klaar!