Als ik voor het eerst bij mensen binnenkom, al dan niet in mijn hoedanigheid als interieurstylist, krijg ik vaak te horen: het zal wel niet zijn zoals het hoort………… Mensen gaan zich verontschuldigen voor hun interieur. En dat is toch best jammer. Want je interieur dat bèn je. Dat ligt zo dicht bij je. Daar hoor je je in thuis te voelen. Betekent dat dan dat ze niet tevreden zijn over zichzelf? Of dekken ze zich vast in omdat ze denken dat ik kritiek ga geven of in gedachten hun huis al aan het veranderen ben?
Ik zeg altijd dat het interieur goed is als de bewoners zich er prettig in voelen. Als ze er zelf helemaal tevreden mee zijn. Dàn is het zoals het hoort.
En natuurlijk zijn er ‘regeltjes’ voor het inrichten. Maar dat zijn geen wetten. Dat zijn richtlijnen waar je je aan kan houden om rust te creëren, om te zorgen dat je je ook nog goed kan bewegen, of om te voorkomen dat je je steeds aan de punt van de tafel stoot.
En bij het maken van een adviesplan hou ik daar rekening mee. Maar bovenal hou ik rekening met de wensen van de bewoners.
En ja, als ik bij mensen kom in mijn professie, dan zijn ze niet (meer) tevreden met het interieur, gewoon eens toe aan verandering of ze gaan verhuizen. Maar dan nog hoef je je niet te verdedigen voor je inrichting. Want ooit heb je alles met zorg uitgezocht en uitgekozen, en heb je genoten van al die spullen in je huis. Dus wie ben ik dan om te zeggen dat het wel of niet zo hoort.
En ja, soms denk ik: màg ik alsjeblieft even losgaan hier? Maar dat is dan bij mensen die dat niet zeggen; die 20 jaar geleden meubels hebben gekocht en daar niets meer aan hebben veranderd: want het is nog niet versleten. En die mensen, die geven er niks om, dus daar kan ik mijn ei niet kwijt.
Iemand nog een tip hoe ik daar nou eens ‘binnen’ kan komen?
Ineke van den Berg
&Styling Interieur en kleuradvies
www.nstyling.nl