Toen ik een jaar of drie was kreeg ik een poppenhuis van mijn opa en oma voor mijn verjaardag dat door tante Dien was gemaakt. Het was het mooiste poppenhuis dat ik ooit had gezien. Tante Dien was erg creatief en knutselde maar wat graag allerlei speelgoed voor haar nichtjes in elkaar.
Ondanks dat het poppenhuis van tante Dien prachtig was en de inrichting onovertrefbaar heb ik het hele huis binnen een maand naar de filistijnen geholpen. Weg huis, weg mini-schilderijtjes en weg knap nagemaakte inrichting… Wat had ik een spijt toen mijn moeder vertelde dat we niet naar de Bart Smit konden gaan om een nieuwe te kopen, simpelweg omdat alleen tante Dien hem zo mooi kon maken.
Aangezien ik ontroostbaar was en mijn moeder van je lang zal ze leven niet tegen tante Dien ging opbiechten dat ik haar levenswerk had gemold besloot mijn moeder maar toe te geven aan mijn verdriet. Ik kreeg voor Sinterklaas, twee maanden later een nieuw poppenhuis, een echt van hard plastic gemaakt Barbie poppenhuis. Toen de goedheiligman het poppenhuis kwam afleveren was ik zo blij als een kind van 3 dat net een nieuw Malibu Barbiehuis had gekregen inclusief lift, een roze inrichting en bijpassende Malibu cabrio met witte plastic bekleding.
De eerste dagen speelde ik vol plezier met het nieuwe huis, maar uiteindelijk gaf het mij geen voldoening meer. Ik miste de mooie schilderijtjes, de inrichting van mijn echte kamer in het poppenhuis van Tante Dien en de inrichting van de woonkamer waarin ik mijn speelgoed altijd kon laten rondslingeren omdat mama echt geen inspraak in het reilen en zeilen van mijn poppenhuis had.
Vandaag de dag denk ik nog vaak terug aan die goede oude tijd met het poppenhuis van tante Dien met levensechte inrichting, zo worden ze niet meer gemaakt! Hierbij roep ik alle creatieve ooms, tantes, vaders, moeder, opa’s, oma’s kinderen en kleinkinderen op om een geschaalde replica van je echte huis te maken, ik ben benieuwd wie tante Dien kan overtreffen…