Is ‘ie weer, 1 van de vele dromen die ik ga delen met jullie. Wees gerust, geen ontboezemingen waarvoor je de volgende keer als je me ziet in de Jumbo voor weg hoeft te duiken, het is gewoon weer ‘ iets’ met wonen.
Soms is iets er al zo lang, dat je je afvraagt hoe dit dan toch tot stand komt. Al vanaf klein purkje droom ik namelijk van een wit woonboerderijtje. Je hoopte natuurlijk vroeger dat je een kasteelgroot ding vond voor de prijs van een krot en het dan in no time zou omtoveren tot een woondroom en dat iedereen bij de oprijlaan al flauw zou vallen van bewondering. Ik zou dan iedereen ontvangen in een fijn jurkje en een glaasje witte wijn in de hand, je voor kon rijden met de auto en dan doorrijden langs de weelderige voortuin.Het er binnen heerlijk rook naar eten, er altijd een feestsfeer was en de tuin mooi en vol met bloemen, die de tuinman bijhield ( uiteraard). Maar dan ben je afgestudeerd en wordt je na 3675 huizen in de krantjes (yes, i know..1999) heel langzaam wakker en worden de eisen een tikkie bijgesteld.
En dus, zo lukte dat eigen huisje toch,Er moest zeker “iets” aan verbouwd en dan geldt de regel: Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En maak je er een meerjarenplan van, want hoe leuk wonen ook is, feestjes, uit eten, leuke kleren en vakantie zijn óók leuk. Éen van de verlanglijst dingen was dan ook de uitstraling. Als je geen idyllisch wit boerderijtje hebt, maak je zelf toch je fifties-casa wit! En zo werd op een zonnige zomeravond in drie uurtjes het voorste deel van het huis gewit… RAL 9010 it is! De schilder was het er niet mee eens, hij vond het véél te wit. Geloof me, in combinatie met antraciet is wit nooit te wit, altijd eerder te geel, creme of grijs. Onthoud dit als je in een bouwproces zit: Laat je niet altijd zo gemakkelijk onder de tafel kletsen door de vakmannen. Zij zijn wel goed in hun vak, maar wat in jou creatieve brein broeit weten ze niet en snappen ze vaak niet( soms maar beter ook)plus, wat ze eerder gedaan hebben kennen ze, maar nieuw is spannend dus risico. Dus het werd gewoon in mijn lekker wit 9010! Het schilderen leverde bijna nog een botsing op van overbuuf Bianca, die toevallig die avond langsreed en zo verbaasd was dat ze compleet vergat dat er nog een weg van rechts kwam. Ik ben na al die jaren nog steeds zo blij met het frisse wit, want in de zomer is het mooi met het frisgroen van de tuin en in de winter steekt het weer mooi af bij een winterlandschap.
Wat een likje verf al niet kan doen!
Huis in 1999 van de verkoopflyer...