Wonen waar eens de ouderlijke boerderij stond. Van de stad terug naar het haar geboortedorp om daar, op een voor haar wel heel bekend stukje grond, een droomhuis te verwezenlijken. Helemaal onder eigen regie, een droomhuis met een natuurlijke uitstraling, alsof het er gewoon altijd al hoorde. Vandaag mogen we binnenkijken bij Debora!
Debora over haar huis
Wat leuk dat je een kijkje neemt in ons huis. Een huis met een verhaal. Een aantal jaar geleden stond op deze plek namelijk nog de koeienstal van mijn ouders. Wie ben ik? Ik ben Debora, getrouwd met Olaf en moeder van twee jongens. Sinds kort woont ook labradoodle Goof bij ons. Na een fijne jeugd op de boerderij van mijn ouders vertrok is als 18-jarige naar de stad. De gedachte om terug te keren naar mijn geboortedorp kwam geen seconde in mij op. Totdat mijn ouders een aantal jaar geleden stopten met hun bedrijf en een groot deel van de schuren en stallen plaatsmaakte voor bouwkavels. Nou, je voelt hem al aankomen... Wij kregen de mogelijkheid een van de kavels te kopen. En die kans hebben we met beide handen aangegrepen.
We zijn gaan nadenken over wat we mooi vonden en voor mij stond vanaf het allereerste begin vast dat het huis een natuurlijke uitstraling moest krijgen, passend in het landschap. De lengte en kap van de woning is geïnspireerd op de schuur van de boerderij. Het riet en de gepotdekselde planken op de schaapskooien, die je hier in de omgeving veel ziet. Voor het ontwerp hebben we een architect in de arm genomen en tijdens de bouw hebben we de technische begeleiding uitbesteed.
Omdat ik zelf werkzaam ben als zelfstandig interieur-& tuinadviseur heb ik verder alles zelf begeleid en uitgedacht. Dagelijks liep ik op de bouw rond. Zo konden we snel schakelen en de kosten in de hand houden. Regelmatig vroegen mensen me of ik het nog niet helemaal zat was, maar dat gevoel heb ik echt geen seconde gehad. Ik zou het zo nog een keer doen.
We vonden het beiden heel belangrijk dat de basis goed zou zijn. Pure, natuurlijke materialen en de keuken als hart van het huis. Het 'kom maar achterom' gevoel, dat hadden we voor ogen. Gelukkig is dit helemaal gelukt. Het is hier altijd een zoete inval.
Alle ruimtes zijn, om lengte te krijgen, aaneengeschakeld. De kap van het huis is heel ruim neergezet en geeft een soort veranda gevoel. De dikke eiken spanten lopen nu op de bovenverdieping helemaal door. Dit geeft een heel ruimtelijk effect. We hebben geen zolder maar van deze keuze heb ik nog geen moment spijt gehad. Mijn woonstijl is in de afgelopen jaren wel wat veranderd en eigenlijk blijf ik altijd wel bezig. Zo had ik jaren geleden een landelijke servieskast in de keuken, nu een strakke stalen kast. Het leukste vind ik om een designstuk te combineren met een oude kast uit de familie en ik kan ook erg blij worden van een rondje Kwantum of Hema.
Toen we een beetje gesetteld waren in huis zijn we buiten aan de slag gegaan. We hebben een uniek plekje en geweldig uitzicht. De hazen en reeën zie je hier lopen. De tuin hebben we heel rustig gehouden. Ik streef in mijn werk altijd naar balans en met een paar bomen op zichtpunten en vooral gras loopt de tuin nu zo door in het weiland.
Gelukkig heb ik een heel handige man en word ik zelf blij van de verfkwast in mijn handen. De buitenkeuken en veranda hebben we dan ook zelf gemaakt. Het zwembad is een jaar later geplaatst. Op dit plekje in de tuin is het heel snel warm en in de zomer wordt hier door ons maar ook door familie, vrienden en vriendjes van de kinderen heel veel tijd doorgebracht. Dit is echt genieten.
We wonen op een bijzonder plekje, mijn geboortegrond en hoe fijn is het dan dat je dit zo kunt delen.
Wil je me blijven volgen? Op Instagram kun je me vinden onder: de_jonge_melm